Historia łyżwiarstwa figurowego

Łyżwiarstwo figurowe – jednych śmieszy, innych zachwyca. Wśród innych dyscyplin sportowych wyróżnia się tym, że pozwala nie tylko dopingować faworytów odznaczających się wybitnymi umiejętnościami technicznymi, ale też daje okazję do zaznania przeżyć podobnych do tych, jakie wywiera na widzach wizyta w teatrze. .

To niezwykłe połączenie sportu i sztuki, które jest praktykowane od drugiej połowy XIX wieku.Historia łyżwiarstwa figurowego oficjalnie zaczęła się w 1871 roku, kiedy to w Wiedniu odbyły się pierwsze mistrzostwa tej dyscypliny. Dalsze dzieje tego niezwykłego sportu, polegające na ciągłym udoskonalaniu techniki jazdy i ustanawianiem kolejnych figur, są utrwalone między innymi właśnie w nazewnictwie niektórych z nich.

Kilka rodzajów skoków nazywa się obecnie nazwiskiem łyżwiarza, który jako pierwszy wykonał ten element poprawnie, udowadniając jednocześnie, że jest to możliwe.

Takie skoki to:

• axel
• lutz
• rittberger
• salchow

Podobnego pochodzenia jest nazwa najtrudniejszego piruetu, polegającego na uniesienie jednej nogi na tyle wysoko, by stopa pojawiła się nad głową i jednoczesnym obracaniu się wokół własnej osi, na drugiej nodze – jest to piruet Bielmann, upamiętniający swoją nazwą łyżwiarkę, która znacząco udoskonaliła ten element.

Wśród innych figur znajdują się jeszcze obroty czy sekwencje kroków, a łyżwiarze zaczynają treningi od opanowywania ich do perfekcji, a w ciągu kariery starają się udowodnić, że dany element można wykonać lepiej: szybciej, zgrabniej, z większą ilością obrotów, z większą wirtuozerią i pozorną nonszalancją.